Οι Ιταλοί έχουν συνηθίσει τους ξένους. Προσκυνητές, ποιητές, έμποροι, καλλιτέχνες, τουρίστες και στρατοί εισβολής έχουν διαρρεύσει στη χώρα. Στον δέκατο όγδοο και στις αρχές του δέκατου ένατου αιώνα, η εκπαίδευση κανενός Άγγλου ευγενή δεν ολοκληρώθηκε χωρίς τη «Μεγάλη περιοδεία» της Ευρώπης, απολαμβάνοντας τα διάσημα αξιοθέατα στα οποία συρρέουν οι τουρίστες μέχρι σήμερα. Η Βενετία, για παράδειγμα, έχει περίπου 270.000 κατοίκους, αλλά 9,8 εκατομμύρια επισκέπτες το χρόνο!
ΕΣΤΕΡΟΦΙΛΙΑ
Σε γενικές γραμμές, οι Ιταλοί είναι φιλικοί άνθρωποι που είναι «εστεροφιλοί». Αυτό περιγράφει μια συμπάθεια για όλα τα ξένα πράγματα. εκδηλώνεται στην ευρεία χρήση ξένων λέξεων, ιδιαίτερα αγγλικών λέξεων στις ραδιοτηλεοπτικές μεταδόσεις και τον αθλητισμό. Δεν πρόκειται για γλωσσική αποτυχία της ιταλικής γλώσσας, αλλά για απόλαυση της ενσωμάτωσης τσιτάτων από άλλες γλώσσες και της ιταλοποίησής τους. Ένας προπονητής ποδοσφαίρου είναι “il mister”, για παράδειγμα, και οι όροι γωνία, dribblando (ντρίμπλα) και οφσάιντ είναι συνηθισμένοι στο σχολιασμό ποδοσφαίρου.
ΚΛΙΚΟΙ ΚΛΕΙΣΤΟΥ-ΠΛΕΚΤΗ
Ωστόσο, η δημιουργία στενών δεσμών με Ιταλούς μπορεί να είναι πιο δύσκολη. Οι Ιταλοί είναι ουσιαστικά ντόπιοι με ισχυρούς και εκτεταμένους οικογενειακούς και περιφερειακούς δεσμούς. Οι στενές τους φιλίες δημιουργούνται όταν είναι νέοι και παραμένουν σφιχτός κύκλος σε όλη τους τη ζωή. Συχνά δεν αισθάνονται ανάγκη να φτάσουν έξω από αυτό και δυσκολεύονται να καταλάβουν πώς κάποιος άλλος δεν έχει το δικό του δίκτυο.
Εκτός από τις μεγάλες διεθνείς πόλεις μπορεί να είναι δύσκολο να διεισδύσεις στην τοπική κοινότητα. Όταν ο Άγγλος συγγραφέας Τιμ Παρκς και η Ιταλίδα σύζυγός του, Ρόζα, μετακόμισαν σε ένα μικρό χωριό στα περίχωρα της Βερόνας, το βρήκαν αργή και σταδιακή διαδικασία. Το περιγράφει με χιούμορ και διορατικότητα στο βιβλίο του, Ιταλοί γείτονες.
Ακόμα και πριν ο Τιμ γνωρίσει τους γείτονές του, έκανε μια επίσκεψη στο μπαρ του χωριού/παστίτσια, μια συνήθεια που θεωρεί απαραίτητη για όποιον επιθυμεί να ενσωματωθεί στην ιταλική ζωή. Ο χρόνος, τονίζει, είναι σημαντικός. Όλα έχουν την κατάλληλη στιγμή, και το μέτρο του πόσο καλά ενσωματωθήκατε είναι ότι γνωρίζετε πότε να παραγγείλετε τον καπουτσίνο σας (πριν τις 10:30 π.μ.) και το χορταστικό σας (λικέρ ή γκράπα, μετά το βραδινό σας γεύμα). Πάρτε την τοπική εφημερίδα, την οποία παρέχουν όλα τα μπαρ, για να έχετε μια αίσθηση του τι συμβαίνει.
Σταδιακά, προχωράς και αναγνωρίζεσαι. Κάποιος σου κάνει ένα νεύμα. Μόλις μάθουν ότι είστε εγγενής αγγλόφωνος, μπορεί να σας ζητηθεί να βοηθήσετε με μια σύντομη μετάφραση. Με τον καιρό θα γνωρίσετε τους γείτονές σας. Η αρχική επαφή μπορεί να είναι επίσημη, αλλά ευγενική και ευγενική. Ενώ οι Ιταλοί αναγνωρίζουν τη σημασία της φιλοξενίας, προτιμούν να διατηρούν έναν βαθμό τυπικότητας στην αρχή.
Το να κάνετε μια υπηρεσία ή να είστε χρήσιμοι για τους ανθρώπους στο κτίριό σας μπορεί να βοηθήσει στην ανάπτυξη καλών σχέσεων, αλλά θυμηθείτε, η ιταλική αίσθηση ιδιωτικότητας μπορεί να είναι εξίσου ισχυρή με αυτή των Βρετανών. Όπως παρατηρεί ο Τιμ Παρκς, «Αν το σπίτι του Άγγλου είναι το κάστρο του, ένα Ιταλό είναι το καταφύγιό του».
Όταν μιλάμε με Ιταλούς, η εμμονή με την υγεία και τους γιατρούς είναι ένα συνηθισμένο θέμα. Η αρτηριακή πίεση, οι επισκέψεις στο γιατρό και οι εξετάσεις συζητούνται εξαντλητικά, αρκετά συχνά σε πολύ μικρή γνωριμία. Η ανωτερότητα όλων των ιταλικών θεωρείται φυσικά από τους Ιταλούς, αν και θα δείξουν ευγενικό ενδιαφέρον για τη ζωή στο εξωτερικό.
Το αρχικό αποθεματικό προς τους ξένους ισχύει εξίσου για τους Ιταλούς από «εκτός πόλης». Οι χαιρετισμοί της Rosa Parks για το “Buon giorno, Signore” ή “Buona sera, Signora”, αντιμετωπίστηκαν με αμηχανία και σιωπή μέχρι που, τελικά, τα νεύματα αναγνώρισης συνοδεύτηκαν από χαιρετισμό επιστροφής.
Η ανακάλυψη, όπως διαπίστωσε ο Τιμ, ήρθε όταν η γυναίκα του έμεινε έγκυος. Ξαφνικά το ζευγάρι δεν ήταν πεταχτά, αλλά άνθρωποι με αναγνωρισμένο ρόλο στην κοινωνία. Μια οικογένεια σε διακρίνει ως ένα «σοβαρό άτομο», κάποιον που μπορεί να αναλάβει την ευθύνη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο στην Ιταλία οι επιχειρηματικοί συνάδελφοι θα ρωτήσουν για την οικογένειά σας. Μια οικογένεια σημαίνει ότι έχεις κάτι να χάσεις, ένα δίκτυο υποστήριξης, ένα αίσθημα ευθύνης. Αυτό δίνει μια αίσθηση του ανήκειν που δεν αντικατοπτρίζεται σε καμία περίπτωση στη σύγχρονη βρετανική ή αμερικανική κοινωνία.
ΔΕΣΜΕΥΣΗ
Όπως αρμόζει σε μια χώρα με στενά, μακροχρόνια δίκτυα σχέσεων και εμπιστοσύνης, οι φίλοι είναι πάντα σε επαφή μεταξύ τους. Αυτό παρέχει μια τρομερή αίσθηση ασφάλειας, αλλά για τους ανθρώπους που έχουν συνηθίσει τον δικό τους χώρο μπορεί να αποδειχθεί αρκετά έντονη! Οι νέοι σας Ιταλοί φίλοι θα σας προσφέρουν προσκλήσεις, έτσι ώστε κάθε Σαββατοκύριακο να υπάρχει κάτι να κάνετε. Το μειονέκτημα είναι ότι όποτε προσκαλέστε σε γάμους, γενέθλια και κηδείες, θα πρέπει να πηγαίνετε. Η μόνη ανάπαυλα είναι να φύγουμε από τη χώρα. Σε αντίθεση με τους Βρετανούς και τους Αμερικανούς, οι οποίοι, μόλις γίνει μια σύνδεση, είναι σε θέση να ξεκινήσουν μια συνομιλία αρκετούς μήνες αργότερα, οι Ιταλοί περιμένουν από εσάς να διατηρείτε τακτική επαφή. Κύκλοι φίλων, αν και υποστηρικτικοί, μερικές φορές μπορεί να είναι λίγο αποπνικτικοί.
Για έναν Ιταλό, μια σχέση συνεπάγεται ευθύνες. Δεν πέφτεις μέσα ή έξω από μια φιλία όταν σε ευχαριστεί. Είστε είτε από μέσα είτε από έξω.
Σήμερα, οι παλαιότεροι Ιταλοί τείνουν να συναναστρέφονται σε ομάδες κοινού ενδιαφέροντος, όπως αυτές που έχουν να κάνουν με τον αθλητισμό, τον κινηματογράφο ή άλλες ψυχαγωγίες. Οι νεότεροι Ιταλοί ενδιαφέρονται περισσότερο για την πολιτική και την επικαιρότητα και τείνουν να συμμετέχουν ενεργά σε πολιτικά κόμματα ή ενώσεις.
ΦΥΛΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ
Η June Collins, μια ελκυστική μόνο δασκάλα που ζει και εργάζεται στην Ιταλία, ανακάλυψε μια άλλη πτυχή της ιταλικής φιλίας, με βάση το φύλο. Όπως λέει ο Luigi Barzini στους Ιταλούς, η Ιταλία είναι μια κρυπτομητριαρχία. Οι άντρες διοικούν την Ιταλία, αλλά οι γυναίκες διοικούν τους άντρες. Ο τρόπος που τα τρέχουν είναι να τα παρασύρει. Η Ιταλίδα είναι πολύ όμορφη και, επιφανειακά, αρκετά υποταγμένη στους άνδρες, ειδικά δημόσια. Για μια νεαρή Σκωτσέζα όπως η Τζούνη, πρόθυμη να κάνει γυναίκες φίλες όπως αυτές στο σπίτι στο Εδιμβούργο, ήταν αναστατωτικό να διαπιστώνει ότι οι άλλες γυναίκες δασκάλες ήταν επιφυλακτικές απέναντί της. Η Τζούνι είχε συνηθίσει να κρατάει τη δική της παρέα σε άντρες και ήταν έκπληκτη όταν είδε ότι οι Ιταλίδες φάνηκαν να είναι πιο υποχωρητικές όταν ήταν σε μικτή ομάδα. Ενώ αυτό είναι λιγότερο πιθανό να συμβεί σήμερα καθώς οι ρόλοι των φύλων αλλάζουν, εξακολουθεί να υπάρχει μια σημαντική ανισότητα στο χώρο εργασίας.
ΕΞΟΥΣΙΑ
Το μυστικό κάθε ιταλικής δομής, λέει ο Barzini, είναι ποιος κατέχει την εξουσία: η τελική πηγή δύναμης είναι η οικογένεια. «Η οικογενειακή πίστη», γράφει, «είναι ο πραγματικός πατριωτισμός των Ιταλών». Αυτό εξηγεί γιατί ένας Ιταλός μπορεί να συμπεριφέρεται τυπικά σε εσάς στο γραφείο αλλά να είναι άτυπος στο σπίτι. Στο σπίτι είστε μέρος ενός διαφορετικού δικτύου. Οι ξένοι βρίσκουν την αντίθεση αντιφατική και ακόμη και απογοητευτική. Οι Ιταλοί δεν βλέπουν τέτοια αντίφαση. Οι δύο κόσμοι είναι εντελώς διαφορετικοί τομείς. Οποιοδήποτε ξένο έδαφος είναι εχθρικό έως ότου αποδειχθεί φιλικό ή ακίνδυνο. Εάν δεν μπορείτε να το αγνοήσετε ή να το υιοθετήσετε, τότε το ξεγελάτε ή το υποτιμάτε με όποιον τρόπο μπορείτε.
ΠΡΟΣΚΛΗΣΕΙΣ
Οι προσκλήσεις στο σπίτι είναι επομένως ένα σημαντικό βήμα στην ανάπτυξη μιας σχέσης, όπως και οι προσκλήσεις σε οικογενειακές εκδηλώσεις όπως γενέθλια, ονομαστικές ημέρες, γάμους και κηδείες. Εάν μια οικογένεια σας προσκαλεί στην εκκλησία, πηγαίνετε – ακόμα κι αν δεν είστε καθολικοί. Όπως υποτίθεται ότι είχε πει ο Προτεστάντης Ερρίκος της Ναβάρας, όταν κλήθηκε να γίνει Βασιλιάς της Γαλλίας υπό τον όρο ότι μεταπήδησε στον Καθολικισμό, «το Παρίσι αξίζει μια μάζα».
ΔΩΡΟ ΔΩΡΟ
Το δώρο σε ορισμένους πολιτισμούς μπορεί να είναι ναρκοπέδιο. Η κοινή λογική θα σας ξεπεράσει. Εάν προσκληθείτε σε ιταλικό σπίτι, σοκολάτες, γλυκά ή λουλούδια συσκευασμένα με δώρο είναι αποδεκτά. Η Ιταλία είναι μια χώρα «μονός αριθμός», οπότε μην δίνετε ζυγό αριθμό λουλουδιών. Αποφύγετε επίσης τη λήψη χρυσάνθεμων, τα οποία τοποθετούνται σε τάφους στις κηδείες και στις 2 Νοεμβρίου, ημέρα των ψυχών (γνωστή ως il Giorno dei Morti). Καρφίτσες, μαντήλια και μαχαίρια υποδηλώνουν θλίψη ή απώλεια, οπότε αυτά πρέπει να αποφεύγονται.
ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΛΑΜΠ
Οι περισσότερες μεγάλες ιταλικές πόλεις έχουν ομογενείς αθλητικούς και κοινωνικούς συλλόγους και οργανισμούς που απευθύνονται σε όλες τις εθνικότητες. Το American Women’s Club, το Rotary Club, τα αγγλο-ιταλικά κλαμπ και τα Lions Clubs έχουν υποκαταστήματα στην Ιταλία. Αυτά μπορούν να αποτελέσουν ένα πραγματικό σημείο επαφής για τους επισκέπτες καθώς προσφέρουν ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων, ενώ συχνά είναι διαθέσιμα και βραχυπρόθεσμα μέλη. Πολλοί οργανώνουν επίσης μαθήματα ιταλικών. Οι λέσχες είναι ένας καλός τρόπος για να συναντήσετε ανθρώπους (ελέγξτε το τοπικό τουριστικό γραφείο για λεπτομέρειες).
ΜΠΑΡΕΣ ΚΑΙ ΝΥΧΤΙΚΗ ΖΩΗ
Σε γενικές γραμμές, δεν είναι δύσκολο να συναντήσεις Ιταλούς. Είναι εξωτερικοί και εξωστρεφείς. Η κοινωνική ζωή περιστρέφεται γύρω από την πλατεία, με τα μπαρ και τα καφέ τους, πολλά με ζωντανή μουσική το βράδυ. Υπάρχουν ακόμη και ιρλανδικές παμπ στη βόρεια Ιταλία.
Για τους νέους Ιταλούς, υπάρχει μια ζωντανή κουλτούρα clubbing. Οι ντίσκο είναι συχνά τεράστιες και απλώνονται σε πολλούς ορόφους. χρεώνουν υψηλό τέλος εισόδου (η τιμή περιλαμβάνει συνήθως το πρώτο σας ποτό). Ανοίγουν γύρω στις 11:30 μ.μ. Ρωτήστε το ξενοδοχείο σας ή αναζητήστε την τοπική εφημερίδα, για το καλύτερο “in” της στιγμής.
Εάν σας αρέσουν τα τυχερά παιχνίδια και θέλετε ένα μικρό στοίχημα, θα χρειαστείτε το διαβατήριό σας για να μπείτε σε ένα καζίνο. Δεν επιτρέπεται η είσοδος στους Ιταλούς, εκτός εάν μπορούν να αποδείξουν ότι εργάζονται. Η βραδινή ένδυση είναι υποχρεωτική. Οι ώρες λειτουργίας είναι από τις 2:00 ή τις 3:00 μ.μ. έως τις 4:30 π.μ. Προσέξτε να μην συγχέετε τη λέξη casinò (με τονισμό στην τελευταία συλλαβή), που σημαίνει καζίνο, με το ιταλικό καζίνο (άγχος στη δεύτερη συλλαβή), που σημαίνει πορνείο!
ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΕ ΕΠΑΦΗ
Η φιλία είναι δώρο και οι Ιταλοί φημίζονται για αυτό. Κανένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε να είναι πιο ζεστός ή πιο φιλόξενος, αλλά συνειδητοποιούν ότι η φιλία πρέπει να δουλευτεί – είναι ένα άθλημα επαφής. Αυτό που μετράει είναι η τακτική επαφή και, όπου είναι δυνατόν, οι προσωπικές συναντήσεις.