Η ιστορία της Ιταλίας είναι ιστορία διχόνοιας και διχασμού. Η μόνη φορά που η Ιταλία ενώθηκε πριν από τον 19ο αιώνα ήταν υπό τους Ρωμαίους. Για αιώνες, πάπες, αυτοκράτορες και εμπόλεμα κράτη το πολέμησαν ή πολέμησαν εναντίον ξένων εισβολέων. Ο στόχος της ενοποιημένης Ιταλίας επιτεύχθηκε το 1870.
Η Εποχή των Ετρούσκων
Οι Ετρούσκοι ήταν ο πρώτος μεγάλος πολιτισμός της Ιταλίας. Η προέλευσή τους είναι ένα μυστήριο, όπως και η γλώσσα τους, αλλά από τον 9ο αιώνα π.Χ. εξαπλώθηκαν στην κεντρική Ιταλία, με κύριους αντιπάλους τους τους Έλληνες στο νότο. Τον 6ο αιώνα οι Ετρούσκοι βασιλιάδες κυβέρνησαν τη Ρώμη, την πόλη που τελικά θα τους έκλειψε.
Από τη Δημοκρατία στην Αυτοκρατορία
Από τις φυλές που κατοικούσαν στην αρχαία Ιταλία, οι Ρωμαίοι προέκυψαν για να κατακτήσουν τη χερσόνησο και να επιβάλουν τη γλώσσα, τα έθιμα και τους νόμους τους στις άλλες περιοχές. Η επιτυχία της Ρώμης οφείλεται στην εξαιρετική ικανότητα στη στρατιωτική και πολιτική οργάνωση. Το κράτος ήταν μια δημοκρατία που κυβερνιόταν από δύο προξένους, αλλά, καθώς η έκταση των κατακτήσεων της Ρώμης μεγάλωνε, η εξουσία περνούσε σε στρατηγούς όπως ο Ιούλιος Καίσαρας. Οι κληρονόμοι του Καίσαρα έγιναν οι πρώτοι Ρωμαίοι αυτοκράτορες.
Η Χρυσή Εποχή της Ρώμης
Από την εποχή του Αυγούστου έως τη βασιλεία του Τραϊανού, η δύναμη της Ρώμης αυξήθηκε έως ότου η αυτοκρατορία της εκτεινόταν από τη Βρετανία στην Ερυθρά Θάλασσα. Παρά την υπερβολή των αυτοκρατόρων όπως ο Νέρωνας, οι φόροι και τα λάφυρα από στρατιωτικές εκστρατείες ξαναγέμιζαν συνεχώς τα ταμεία του Αυτοκρατορικού και οι Ρωμαίοι πολίτες απολάμβαναν μεγάλο πλούτο.
Η διάσπαση της αυτοκρατορίας
Μια καμπή στην ιστορία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ήρθε με την απόφαση του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου να χτίσει μια νέα πρωτεύουσα στην Κωνσταντινούπολη (Βυζάντιο). Μέχρι τον 5ο αιώνα η αυτοκρατορία χωρίστηκε στα δύο και οι Γερμανοί εισβολείς άρχισαν να μεταναστεύουν προς τα νότια. Η Ανατολική Αυτοκρατορία διατήρησε τον ονομαστικό έλεγχο σε μέρη της Ιταλίας από τη Ραβέννα, η οποία έγινε η πιο ισχυρή πόλη της εποχής, ενώ η Ρώμη μετατράπηκε σε ερείπια.
Η άνοδος της Βενετίας
Η Μεσαιωνική Ιταλία είδε κύματα ξένων εισβολέων να συμμετέχουν στον αγώνα εξουσίας μεταξύ παπών και αυτοκρατόρων. Στη σύγχυση, πολλές βόρειες πόλεις διαβεβαίωσαν την ανεξαρτησία τους από τους φεουδάρχες άρχοντες. Η πιο ισχυρή ήταν η Βενετία, η οποία πλούτισε μέσω του εμπορίου με την Ανατολή και στέλνοντας σταυροφόρους για να πολεμήσουν τους Σαρακηνούς στους Αγίους Τόπους.
Ο ateστερος Μεσαίωνας
Οι παλιές διαμάχες μεταξύ πάπα και αυτοκράτορα ευδοκίμησαν καθ ‘όλη τη διάρκεια του 14ου αιώνα, διατηρήθηκαν ζωντανές από δύο αντιμαχόμενες φατρίες – τους Γκούελφ, που υποστήριζαν τον παπισμό και τους Γκιμπελίνους, που ευνοούσαν την αυτοκρατορική εξουσία. Οι πόλεις χρησιμοποίησαν το πολιτικό χάος για να εδραιώσουν τη δύναμή τους, χτίζοντας προστατευτικούς τοίχους και πύργους και δημιουργώντας οχυρωμένα δημόσια κτίρια όπως το Palazzo Vecchio στη Φλωρεντία, το Palazzo Pubblico στη Σιένα και το Palazzo dei Priori στο Viterbo. Againstταν σε αυτό το ταραχώδες σκηνικό που μια μεγάλη εποχή στη ζωγραφική εμπνεύστηκε από καλλιτέχνες όπως ο Duccio και ο Giotto, ενώ οι Φλωρεντίνοι ποιητές Dante και Petrarch έθεσαν τα θεμέλια της ιταλικής λογοτεχνίας.
Η αναγέννηση
Η Ιταλία του 19ου αιώνα γνώρισε μια άνθηση των τεχνών και της επιστήμης ασύγκριτης στην Ευρώπη από την κλασική εποχή. Οι αρχιτέκτονες στράφηκαν στα αρχαία ελληνικά και ρωμαϊκά μοντέλα για έμπνευση, ενώ η ζωγραφική, με τη νέα αντίληψη της προοπτικής και της ανατομίας, παρήγαγε μια γενιά καλλιτεχνών που περιλάμβανε γίγαντες όπως ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, ο Ραφαήλ και ο Μικελάντζελο. Η υποστήριξη αυτής της «αναγέννησης» προήλθε από πλούσιες κυρίαρχες δυναστείες, που ξεκίνησαν από τους Μεδίκους της Φλωρεντίας, με τον παπισμό να ακολουθεί το παράδειγμά τους.
Η Αντιμεταρρύθμιση
Μετά την Αφαίρεση της Ρώμης από τις αυτοκρατορικές δυνάμεις το 1527, η Ιταλία βρέθηκε στο έλεος του Καρόλου Ε ‘, του Αγίου Ρωμαίου Αυτοκράτορα και Βασιλιά της Ισπανίας. Σε απάντηση της αυξανόμενης απειλής από τον Προτεσταντισμό, μια σειρά μεταρρυθμίσεων, γνωστών ως Αντι-Μεταρρύθμιση και υποστηριζόμενες από την Ιερά Εξέταση, επέβαλαν άκαμπτη ορθοδοξία. Νέες θρησκευτικές τάξεις, όπως οι Ιησουίτες, δημιουργήθηκαν για να πάρουν τη μάχη για τις ψυχές των ανδρών στο εξωτερικό. Το ιεραποστολικό πνεύμα της εποχής ενέπνευσε τις δραματικές μορφές του Μπαρόκ, σχεδιασμένες για να κατακτούν το δέος και το συναίσθημα.
Η Μεγάλη Περιήγηση
Στα τέλη του 18ου αιώνα η Ιταλία, με τους μεγάλους θησαυρούς της τέχνης και τα κλασικά ερείπια, έγινε ο πρώτος μεγάλος τουριστικός προορισμός της Ευρώπης. Νέοι Άγγλοι αριστοκράτες επισκέφθηκαν τη Ρώμη, τη Φλωρεντία και τη Βενετία στο πλαίσιο του Grand Tour, ενώ καλλιτέχνες και ποιητές αναζητούσαν έμπνευση στο ένδοξο παρελθόν της Ρώμης. Το 1800, ο Ναπολέων, ο οποίος κατέκτησε και ενώνει για λίγο την Ιταλία, απείλησε να καταστρέψει την παλιά τάξη, αλλά το 1815 το status quo αποκαταστάθηκε.
Το Risorgimento
Η λέξη «Risorgimento» (αναζωπύρωση) περιγράφει τις πέντε δεκαετίες αγώνα για την απελευθέρωση από την ξένη κυριαρχία, με αποκορύφωμα την ενοποίηση της Ιταλίας το 1870. Το 1848, πατριώτες ξεσηκώθηκαν εναντίον των Αυστριακών στο Μιλάνο και
Η Βενετία, οι Μπούρμπον στη Νάπολη, η Νότια και η Σικελία και ο πάπας στη Ρώμη, όπου κηρύχθηκε δημοκρατία. Ο Γκαριμπάλντι υπερασπίστηκε γενναία τη δημοκρατία, αλλά όλες οι εξεγέρσεις ήταν πολύ τοπικές. Μέχρι το 1859, το κίνημα ήταν καλύτερα οργανωμένο, με επικεφαλής τον Βιτόριο Εμανουέλε Β ‘. Δύο χρόνια έγινε η κατάκτηση όλων εκτός από τη Βενετία και τη Ρώμη, και οι δύο έπεσαν μέσα σε μια δεκαετία.
Φασισμός και Β ’Παγκόσμιος Πόλεμος
Ο φασισμός υπό τον Μουσολίνι (1922–43) υποσχέθηκε στους Ιταλούς το μεγαλείο, αλλά απέδωσε μόνο τον εξευτελισμό, καθώς η Ιταλία μπήκε στον Β ‘Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό της ναζιστικής Γερμανίας, αλλάζοντας στους συμμάχους μετά την επιτυχή εισβολή της Σικελίας από βρετανικά και αμερικανικά στρατεύματα.
Μετά τον πόλεμο, η οικονομική ανάκαμψη της Ιταλίας τροφοδοτήθηκε από μεγάλα εργοστάσια στο Βορρά, όπως το Fiat. Παρά μια σειρά ασταθών συνασπισμών, τρομοκρατικών εκδηλώσεων στη δεκαετία του 1970 και σκάνδαλα πολιτικής διαφθοράς της δεκαετίας του 1990 (με τη συμμετοχή πολλών κυβερνητικών υπουργών και αξιωματούχων), το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα ήταν σε άνοδο στην Ιταλία, με πολλές οικογένειες να απολαμβάνουν ένα βιοτικό επίπεδο που θα ήταν αδιανόητη μια γενιά πριν.
Ιταλία Σήμερα
Τον Ιούνιο του 2018, η Ιταλία ορκίστηκε την πρώτη λαϊκιστική κυβέρνηση της Δυτικής Ευρώπης. Η χώρα εξακολουθεί να παλεύει κάτω από το βάρος ενός απίστευτα περίπλοκου νομικού συστήματος, τεράστιου δημόσιου χρέους, υψηλής ανεργίας και έχει μια οικονομία που βρίσκεται σε στασιμότητα την τελευταία δεκαετία.