Ang isang paglalakbay sa Venice ay hindi magiging kumpleto nang hindi napapansin ang ilan sa mga pinakamalaking tanawin. Ngunit, ilang hakbang lamang ang layo mula sa mahigpit na naka-pack na mga grupo ng turista, mahahanap mo ang ilang mga nakakagulat na mapayapang lugar. Mula sa mga sinaunang simbahan hanggang sa mga tahimik na hardin, ang mga matahimik na lugar na ito ay maaaring tuklasin sa paglilibang.
San Lazzaro degli Armeni
Pinangalanang isang er St Lazarus, ang patron ng mga ketongin, ang maliit na isla sa lagoon na ito ay sinakop ng isang Armenian monghe noong ika-18 siglo, na nagtayo ng isang monasteryo, simbahan at silid-aklatan, lahat ay matatagpuan sa mga idyllic na hardin. Ngayon, binibigyan ng mga monghe ang mga bisita ng mga gabay na paglilibot sa matahimik na complex.
Parco delle Rimembranze
Malayo sa mga mataong kalye ng Venice, ang pampublikong parkeng ito sa Island ng Sant’Elena ay isang kanlungan ng katahimikan at halaman. Ang parke ay nakatuon sa mga sundalong Venetian na namatay sa World War II. Ang mga landas ay nag-iikot sa pagitan ng mga puno at sa paligid ng mga bench at estatwa ng mga kilalang pigura. Ito ay ang perpektong lugar upang makapagpahinga sa bukas na hangin at tangkilikin ang mga tanawin ng lagoon.
Palazzo Grimani
Orihinal na ang tirahan ng Venetian doge na si Antonio Grimani, pinagsasama ng Palazzo Grimani ang Tuscan at Roman na mga tampok sa tradisyunal na arkitekturang Venetian. Ang interior ay maganda ang pinalamutian ng mga natitirang stuccowork, soaring ceilings, at fresco ng mga Manistist artist tulad nina Francesco Salviati, Francesco Menzocchi at Federico Zuccari.
Palazzo Mocenigo
Si Palazzo Mocenigo, dating tahanan ng isa sa mga pinakalumang pamilya ng lungsod, ay nagbibigay ng isang bihirang pagkakataon na bisitahin ang isang hindi naiintiping palazzo. Ang Museo del Tessuto, sa loob ng gusali, ay nagpapakita ng pinong 16 at ika-17 siglong pino na tela at matikas na kasuotan, na pinalamutian nang maganda ng burda at puntas.
Chiesa di Santo Stefano
Ang Campo Santo Stefano ay kadalasang puno ng mga turista na nasisiyahan sa inumin o kumagat upang kainin sa maraming mga cafe na patungo sa Ponte dell’Accademia, ngunit ang pinatahimik na panloob ng simbahan ng pangalan ng 14th-siglo na square ay isang mapayapang gamot na panlunas sa pagmamadali sa labas.