Ang Italya ay nakararami isang bansang Katoliko. Bagaman matindi ang pagtanggi ng pagdalo ng simbahan sa mga nagdaang taon, ipinapakita ng mga survey na 80 porsyento ng populasyon ang naniniwala sa Diyos, at ang Famiglia Cristiana (ang Pamilyang Kristiyano) ay isang malawak na nabasang magasin sa Italya. Ang mga pag-uugaling Katoliko, na binibigyang diin ang kahalagahan ng pamilya, ay nabibilang pa rin.
Ang kapangyarihan ng mga lokal na obispo at ng Vatican, kahit na hindi lantad, ay napakalawak at kahit na ang mga tao ay gumagamit ng anticlerical na paninindigan, alam pa rin nila ang impluwensya ng ”Simbahan” sa paraang mahirap maintindihan ng mga Protestante.
Ang pang-aabuso ng klerikal sa mga iskandalo ng mga menor de edad sa mga nagdaang taon ay nakatanggap ng mas kaunting pansin sa Italya kaysa sa ibang lugar, bukod sa pagkilos na ginawa ng Santo Papa sa isang pang-internasyonal na antas, at ang kawalan ng tugon ng media sa Italya ay pinuna sa buong mundo. Bahagyang ito ay dahil sa takot na mapahamak ang Simbahan at bahagyang nais na iwasan ang isang ”brutta figura” (isang masamang imahe).
Ang puritanism na kasama ng paniniwala sa ilang ibang mga Kristiyanong bansa ay wala sa Italya. ”Lahat tayo ay makasalanan,” sabi ng mga Italyano, kaya ang mga peccadillo tulad ng pag-iwas sa buwis (tinatayang aabot sa 25 porsyento ng GDP), at ang milyun-milyong iligal na tirahan na itinayo bilang pagsuway sa mga regulasyon ng gobyerno, pati na rin ang pakikipag-ugnay sa kasal, ay lahat ay hindi opisyal na kinikilala bilang bahagi ng buhay ng Italyano.
PANGUNAHING ITALIAN PUBLIC HOLIDAYS
Enero 1 Araw ng Bagong Taon
Enero 6 Epipanya
Marso / Abril Araw ng Pagkabuhay
Lunes ng Pasko ng Pagkabuhay
Abril 25 Araw ng Kalayaan
Mayo 1 Araw ng Paggawa
Hunyo 2 Araw ng Republika
August 15 Ferragosto (Araw ng Pagpapalagay)
Nobyembre 1 All Saints ’Day
December 8 Immaculate Conception
Disyembre 25 Araw ng Pasko
Disyembre 26 Santo Stefano (Araw ng St. Stephen)
Ang Italya ay nasisiyahan sa Christian pati na rin ang mga bakasyon sa publiko, kahit na mas kaunti kaysa sa maraming iba pang mga bansa sa Latin. Sa pamamagitan ng malakas na lokal at panrehiyong tradisyon, nasisiyahan din ito sa mga piyesta opisyal na nauugnay sa mga lokal na lugar. Ang bawat bayan o nayon ay mayroong santo patron, at sa araw ng santo maaaring mayroong pagdiriwang at isang araw na walang pasok. Suriin ang tanggapan ng alkalde o ang lokal na bureau ng impormasyon sa turista bago bumisita. Kapag ang isang piyesta opisyal ay nahuhulog sa kalagitnaan ng linggo, ang mga Italyano ay may posibilidad na ”gumawa ng isang tulay” (pamasahe un ponte) at kumuha ng dagdag na araw o dalawa sa pagtatapos ng katapusan ng linggo.
ANG FESTIVE YEAR
Pasko
Ang kapanganakan ni Kristo ay isa sa dalawang pangunahing pagdiriwang ng kalendaryong liturhiko ng mga Kristiyano at ipinagdiriwang sa bahay. Ang mga puno ng pine ay itinayo sa pangunahing mga piazzas at isinabit sa mga pulang laso at iba pang mga dekorasyon, ang mga pastol mula sa mga bundok ng Abruzzi ay naglalaro ng kanilang mga bagpipe sa mga lansangan ng Roma, at ang makasaysayang sentro ng Naples ay nagsisiksikan sa mga taong bumibili ng mga tradisyunal na pigurin para sa kanilang mga kuna sa Pasko. Ito ay ang perpektong oras upang bisitahin ang mga bayan na karaniwang barado ng mga turista, tulad ng Roma, Florence, at Venice. Kahit na ang mga Italyano ay may posibilidad na iwanan ang mga malalaking lungsod upang magpalipas ng Pasko sa kanilang mga pamilya, nagpapatuloy ang tradisyon ng pagkain sa labas, upang maibahagi mo ang kapaligiran ng isang tunay na pagkain ng pamilya ng Pasko. Isang babala: mag-book muna, kung hindi, hindi ka makakapasok.
Kung nasa Roma ka sa Pasko, ang Mataas na Misa sa Araw ng Pasko sa Vatican ay isang magandang kaganapan. Matapos pamunuan ng Santo Papa ang misa, tinulungan ng kanyang mga kardinal, sinabi niya ang tapat sa piazza sa harap ng St. Peter’s, na sinalihan ng isang phalanx ng carabinieri at ng mga sariling Swiss Guards ng Vatican.
Araw ng Bagong Taon at Epipanya
Habang ang Pasko ay ginugol sa bahay kasama ang pamilya, ang Bisperas ng Bagong Taon ay ang oras upang magsalo kasama ang mga kaibigan. Para sa mga Italyano (tulad ng para sa Espanyol), isa pang mahalagang pagdiriwang ay ang Labindalawa Gabi, o Epiphany, ang araw na ang tatlong Matalinong Lalaki, o ang Tatlong Hari, ay bumisita sa kuna ni Christo sa Betlehem.
Ang Araw ng Bagong Taon ay isang mahusay na oras upang makatipid ng mahusay na itinapon na mga pag-aari-maaari kang makahanap ng anumang bagay mula sa isang bahagyang pinahampas na katad na sofa hanggang sa hanbag ng Gucci ng huling panahon.
Pati na rin ang Father Christmas (kilala bilang Babbo Natale sa Italyano), ang Italya ay ang Befana, isang maliit na matandang babae, pangit ngunit matalino, na sa Epiphany ay pinupunan ng medyas ng mga sweets bilang regalo para sa mabubuting bata, ngunit ang mga itim na Matamis na mukhang karbon para sa ”masamang ”Mga bata.
Pasko ng Pagkabuhay
Ang pangalawang pinakamalaking festival sa Simbahang Katoliko ay ang Easter, na ipinagdiriwang ang kamatayan at muling pagkabuhay ni Cristo. Bagaman ang Pasko ay mas malawak na ipinagdiriwang ng pangkalahatang publiko, mula sa isang pananaw sa relihiyon ang Pasko ng Pagkabuhay ay mas mahalaga.
Bagaman ang Araw ng Pagkabuhay (Linggo) at Lunes ng Pasko ng Pagkabuhay ay opisyal na mga pista opisyal, maraming mga Italyano ang aalisin din ang buong Holy Week, o Settimana Santa. Sa buong Italya ay mayroong mga prusisyon at pag-play ng hilig. Ang isa sa pinakamatanda ay sa Chieti sa Abruzzo. Sa Taranto sa Puglia noong Huwebes Santo, mayroong isang prusisyon ng Addolorata, at sa mga biyernes ng Biyernes Santo na nagpapakita ng Passion of Christ ay dinala sa paligid ng bayan. Sa Piana degli Albanesi, malapit sa Palermo sa Sisilia, ang Mahal na Araw ay ipinagdiriwang ayon sa mga seremonya ng Byzantine at mga kababaihan sa mga labinlimang siglong kasuutan na nagbibigay ng mga itlog ng Pasko ng Pagkabuhay.
Sa Biyernes Santo, gaganapin ang serbisyo na Via Crucis (”Mga Istasyon ng Krus”). Maraming nagsasanay ng mga Katoliko ang magbibigay ng isang bagay para sa Kuwaresma (matamis, sigarilyo, kumakain ng karne tuwing Biyernes). Ang Sabado ng Pasko ng Pagkabuhay ay isang ”normal” na araw-ang tunay na pagdiriwang ay nagaganap sa Linggo ng Pagkabuhay, kung ang mga simbahan ay puno ng mga bulaklak, at ang mga kampanilya ng simbahan ay tumunog. Ang Araw ng Pagkabuhay ay ipinagdiriwang sa isang malaking pagkain ng pamilya, na umalis sa Lunes ng Pasko bilang isang araw upang makabawi.
Liberation Day (Abril 25)
Ipinagdiriwang nito ang pagtatapos ng pananakop ng Aleman noong 1945. Ito ay minarkahan ng mga prusisyon sa pamamagitan ng mga kalye at paglalagay ng mga korona sa mga memorial ng digmaang Italyano.
Labor Day (Mayo 1)
Ang pang-internasyonal na araw ng manggagawa ay ipinagdiriwang sa ilang mga bayan sa Italya na may mga prusisyon na inayos ng mga unyon ng kalakalan at mga partidong pampulitika.
Araw ng Republika (Hunyo 2)
Ginugunita nito ang pagtatag ng Republika ng Italya noong 1946. Ang mga talumpati ng punong ministro at pinuno ng estado, mula sa parlyamento at senado, ay nai-broadcast sa TV buong araw. Kadalasan sa gabi ay nagpapalabas ang RAI ng mga pelikula at dokumentaryo tungkol sa kasaysayan ng Republika.
Lahat ng mga Santo (Nobyembre 1)
Pinupuri ng Lahat ng Araw ng mga Santo ang pagmamahal at tapang ng lahat ng mga santo at martir na Kristiyano. Kinabukasan, ang All Souls, ay tradisyonal na araw ng mga patay, kapag ang mga tao ay pumupunta sa mga sementeryo upang maglagay ng mga korona sa mga libingan ng pamilya.
Immaculate Conception (Disyembre 8)
Ang pagdiriwang ng Immaculate Conception, tulad ng Piyesta ng Pagpapalagay (tingnan sa ibaba), ay nagpapakita ng malaking paggalang kung saan ang Birheng Maria ay gaganapin ng Simbahang Katoliko. Ipinagdiriwang ng kapistahang ito ang kadalisayan ng Birhen, na nagbigay ng Anak ng Diyos sa pamamagitan ng banal na paglilihi, at minarkahan ng mga serbisyo sa simbahan.
TAONG TAON SA PAGBABAGAY
Ang mga Italyano ay kumukuha ng isang buwan na bakasyon bawat taon at ito ay may gawi na sa Agosto, kung ang karamihan sa mga firm ng pamilya ay ganap na nakasara — maliban sa mga nasa kalakal ng turista, na may posibilidad na kumuha ng kanilang bakasyon sa Pasko at Bagong Taon — kaya’t kung bumibisita ka sa pangunahing mga lungsod sa oras na iyon, huwag magulat kung ang ilan sa mga rekomendasyon ng iyong gabay ay isinara. Bagaman ang Agosto ay ang opisyal na buwan ng bakasyon, ang mga bagay ay may posibilidad na mabagal sa Hulyo bilang paghahanda para sa holiday, at mabagal sa pagkuha muli sa Setyembre.
Ang isang partikular na tanyag na oras ng bakasyon para sa mga Italyano ay ang linggo sa paligid ng Agosto 15 (ang kapistahan ng Pagpapalagay ng Birheng Maria), na kilala bilang Ferragosto. Maraming mga tindahan at restawran ang nagsara simula noon hanggang sa unang bahagi ng Setyembre, na nagbibigay sa mga lunsod ng Italya ng kakaibang nakawang na hangin.
Mga katutubong awit at sayawan sa burol na bayan ng Civita sa Calabria.
LOCAL HOLIDAYS
Ang isa sa mga hindi inaasahang resulta ng campanilismo-ang malakas na pakiramdam ng lokal na pagkakakilanlan-ay ang mga araw ng lokal na santo ay madalas na hindi opisyal na mga lokal na piyesta opisyal. Halimbawa, sa Parma, ang Enero 13 ay ang kapistahan ni St. Hilary, ang patron ng bayan, at walang sinuman sa Parma ang gumagana sa araw na iyon.
Sa kabisera, Roma, ang mga karagdagang lokal na piyesta opisyal ay: Abril 21 (na ipinagdiriwang ang pagtatatag ng lungsod ng Romulus), at Hunyo 29 (ang mga araw na ipinagdiriwang sina St. Peter at St. Paul, ang mga santo ng patron ng lungsod).
Ang Italya ay may napakaraming mga lokal na pagdiriwang na banggitin dito, ngunit dalawa sa mga kilalang internasyonal ay ang Carnevale at Siena’s Palio.
CARNEVALE
Sa sampung araw o mahigit pa bago ang Miyerkules ng Ash, maraming mga bayan ang nagsusuot ng mga karnabal bilang isang huling pagsabog bago ang Kuwaresma, ang anim na linggong panahon ng pag-aayuno at hindi pagpigil na humahantong sa Mahal na Araw. Ang pinakatanyag ay nasa Venice, kasama ang mga nakamaskarang bola at prusisyon ng gondola at paanyaya sa pangkalahatang kawalang-galang. Maraming mga pagdiriwang sa Italya ay nagsimula sa Middle Ages at ginugunita ng mga muling pagbuhay ng mga medyebal na perya, isport na pang-horseback, at mga costume.
Ang isang araw bago ang Miyerkules ng Ash ay kilala bilang Martedì Grasso (Mardi Gras), kapag ang mga taga-Venice at mga bisita ay magkakaroon din ng bautta (isang talukbong at kapa) at ang tabarro (isang balabal), na may isang sumbrero na tricorn at isang puting pinalamutian na maskara. Pinapayagan nitong mag-ikot ng incognito ang mga tao. Hindi lahat ay nagbibihis, ngunit ang Venice ay puno ng mga boutique na handa at maipagbibili sa iyo ang gamit, at magkakaroon ka ng mas masaya kung sumali ka.
ANG PALIO
Ang isa sa pinakatanyag sa medyaval throwbacks ay Siena’s Palio (sa literal, banner), kung saan ang mga miyembro ng iba’t ibang tirahan ng bayan ay sumakay sa bareback sa isang karera ng kabayo sa paligid ng gitnang piazza. Kasama sa kaganapan ang isang parada kung saan ang kanilang mga tagasuporta na nasa medieval costume ay nauna sa kanila. Ang Palio ay nagaganap dalawang beses sa isang taon, sa Hulyo 2 at August 16, at ito ang rurok ng limang araw ng pag-eensayo at buwan ng paghahanda.
Sa Middle Ages, bawat isa sa labing pitong kontradiksyon, o distrito ng Siena, ay nagbigay ng isang lokal na milisya upang ipagtanggol ang lungsod laban sa Florence. Sa paglipas ng mga taon humupa ang kanilang tungkulin sa pangangasiwa ngunit lumago ang kanilang impluwensyang panlipunan. Inirehistro ng kontrada ang mga pagbibinyag, kasal, at pagkamatay, at maraming mga kalalakihan at kababaihan ng Sienese ang nag-aatubiling mag-asawa sa labas nito. Ang orihinal na layunin ng Palio ay upang magpasalamat sa Madonna, ngunit ito ay talagang isang kumpetisyon sa pagitan ng pagtatalo, bawat koponan ay may sariling mga kulay at watawat. Ang karera mismo ay tumatagal ng halos siyamnapung segundo, ngunit naunahan ng ilang tatlong oras ng pageantry at parades. Ang nanalong kontrada ay iniharap sa banner (ang palio), na kung saan ay ang premyo, at ang bawat koponan pagkatapos ay magretiro sa sarili nitong kapitbahayan para sa isang pagdiriwang na pagkain, na may mahabang mga mesa na inilatag sa likod ng mga kalye at mga eskinita.
PANGALAN ARAW
Ang mga Italyano ay madalas na ipinagdiriwang ang kanilang mga araw ng pangalan. Ang isang araw ng pangalang (onomastico) ay ang araw ng kapistahan ng partikular na santo kung kanino pinangalanan ang isang tao. Kaya’t ipagdiriwang ni Antonio ang araw na nakatuon kay St. Anthony ng Padua, at ipagdiriwang ni Francesca ang araw na nakatuon kay St. Francis ng Assisi, marahil ay tinatangkilik ang isang pagdiriwang na pagkain kasama ang mga kaibigan at pamilya. Hindi ito sinasabi na ang mga Italyano ay hindi nagsusumikap o pinahahalagahan ang pagsusumikap sa iba. Ngunit ito ay mahirap na trabaho para sa isang tiyak na layunin, o upang makagawa ng isang tukoy na trabaho sa oras sa kinakailangang pamantayan. Ang mga workaholics ay hindi pinahahalagahan!
MGA SANTOS
Ang isang tao na kinikilala na nabuhay ng isang banal na buhay, o na kapansin-pansin sa paraan ng kanilang pagkamatay (halimbawa bilang martir sa pagtatanggol sa Pananampalataya, halimbawa), ay maaaring maging isang santo sa Simbahang Katoliko. Ang buhay at pinagmulan ng kandidato ay napapailalim sa lubusang pagsusuri – ang iniulat na mga himala ay dapat na patunayan sa agham – at, kung tatanggapin, hahantong ito, una, sa pagiging beatification at pagkatapos ay sa pag-kanonisasyon ng Papa.
Padre Pio
Ang isa sa pinakamahalagang kandidato para sa pagiging santo sa Italya sa mga nagdaang panahon ay si Padre Pio (1887–1968), isang kura paroko sa San Giovanni Rotondo sa mga bundok ng Gargano ng katimugang rehiyon ng Puglia. Ito ngayon ang pinakapasyal na lugar ng turista sa Italya, na may 6 milyong mga bisita sa isang taon (kahit na mas sikat kaysa sa Lourdes sa Pransya). Ang kanyang katanyagan ay nagmula sa katotohanang noong 1918 siya ay naging nag-iisang pari na Katoliko na nakatanggap ng stigmata (Italyano, stigmate), ang hitsura ng dumudugong mga sugat ng paglansang sa krus ni Kristo sa kanyang mga kamay at paa. Sa kanyang buhay at pagkamatay niya, maraming hindi maipaliwanag na mga kaganapan ang sinasabing naganap. Si Padre Pio ay na-beatify noong 1999 at na-canonize bilang isang santo ni Pope John Paul II noong 2002.
MAGING GAWA SA SIMBAHAN
Sapagkat maraming pagdiriwang ang ipinagdiriwang sa simbahan, na kung saan matatagpuan din ang pinaka-kahanga-hangang sining, arkitektura, at iskultura, mahalagang magkaroon ng kamalayan sa tamang paraan ng pag-uugali sa isang simbahang Katoliko. Damit, una: nakikita itong walang paggalang sa isang babae na pumasok sa suot na shorts at isang low-cut na tuktok, kahit na hindi na kinakailangan upang takpan ang ulo (at ang mga kalalakihan ay hindi dapat magsuot ng sumbrero). Kaya huwag lumibot sa mga simbahan na naka-shorts, sun top, at baseball cap. Makikita mo ang mga matatandang kababaihan na may mga shawl sa kanilang ulo bilang isang marka ng paggalang.
SUPERSTITION
Kung saan may debosyon mayroon ding pamahiin. ”Ang Italya ay isang lupain na puno ng mga sinaunang kulto, mayaman sa natural at supernatural na kapangyarihan,” sabi ng director ng pelikulang Italyano na si Federico Fellini, ”at sa gayon nararamdaman ng lahat ang impluwensya nito. Kung sabagay, ang sinumang naghahanap sa Diyos, ay matatagpuan siya… saan man niya gusto. ”
Maraming Italyano ay mapamahiin, tulad ng ibang nasyonalidad. Ang mga manghuhula ay binibigyan ng puwang sa pambansang TV, at ang mga astrologo at diviner ay nasa lahat ng dako. Ang pamahiin ay madalas na tukoy sa mga partikular na rehiyon, na nagmumula sa ginagawa nila mula sa mga lokal na alamat at paniniwala ng mga magsasaka. (Ang mga ito ay partikular na malakas sa Timog.) Ang mayroon silang pareho ay ang paniniwala sa mabuti at malas, at ang pagkakaroon ng mga espiritu.
Ang Malocchio (binibigkas na ”malockio”), ang masamang mata, ay isang mahalagang elemento sa pamahiin ng Italyano. Ang pagpapalawak ng iyong maliit at mga daliri sa pag-index, habang pinipigilan ang iba, ay dapat iwaksi ang masamang espiritu na inilagay sa iyo ng isang tao. Ang ilang mga tao ay nagsusuot ng isang kuwintas o pulseras na may hugis-sungay na alindog (korno) upang mapigilan ang masamang mata.
Kahit na ang isang papuri ay maaaring humingi ng masamang espiritu. Kung ang isang tao ay pumupuri sa iyong maliit na anak na lalaki o anak na babae, halimbawa, maaari kang matakot na akit nito ang masamang mata. Maaaring gawin ng mga magulang ang palatandaan ng sungay sa isang bata upang maprotektahan ito. Ang isang paraan ng pagsasabi kung ang isang tao ay naglagay ng masamang mata sa iyo ay upang ibuhos ang langis sa banal na tubig-kung kumalat ang langis, ito ay isang magandang tanda, ngunit kung ito ay namuo, nagkakaproblema ka!
Ang isang bilang ng mga pamahiin ay pumapalibot sa kamatayan at libing. Halimbawa, ang pagkuha ng kabaong sa sementeryo sa pamamagitan ng isang ruta at pagbabalik ng isa pa ay sinadya upang lituhin ang mga namatay at maiwasan na bumalik sila. Ang paglalagay ng asin sa ilalim ng ulo ng isang tao sa kabaong ay tapos na para sa parehong dahilan. Karaniwan na ilagay ang mga paboritong personal na epekto ng namatay sa kabaong at, kung may isang bagay na nakalimutan, upang isama ito sa susunod na libing dahil maaari itong ligtas na ipalagay na ang parehong mga patay ay magtatagpo sa langit.
KULTURANG FESTIVAL
Ang Italya ay hindi lamang mayroong mga kapistahan ng makasaysayang at relihiyon ngunit ang ilan sa pinakamahalagang musika, drama, at pagdiriwang ng pelikula din sa Europa.