TAALVAARDIGHEID
Italië is een land van communicators, maar niet altijd succesvol in het Engels. Hoewel Engels op de basisschool wordt onderwezen, zijn veel Italianen (vooral de oudere generatie) niet bepaald zelfverzekerde Engelstaligen. Voor degenen die dat wel zijn, is hun Engels vaak behoorlijk zwaar geaccentueerd, met de klinkers muzikaal geregen, waardoor de lengte van woorden en zinnen wordt verlengd. Het is belangrijk om niet te verwachten dat iedereen Engels verstaat. Er zijn twee manieren om hiermee om te gaan: de ene is om rekening te houden met je Engels en de andere is om wat Italiaans te leren. Beide benaderingen moeten worden gevolgd.
Engels gebruiken
Duidelijk Engels spreken is geen kwestie van vertragen, het is een kwestie van pauzes laten zodat uw gesprekspartner het kan inhalen. Spreek dus iets langzamer en duidelijker dan u normaal zou doen, maar laat een korte opening (slechts een tel volstaat) tussen zinnen of zinsdelen om het gesprek te laten ademen.
Ten tweede, vermijd idioom en jargon. En als u initialen of acroniemen gebruikt, spel ze dan de eerste keer dat u ze gebruikt, aangezien ze in het Italiaans waarschijnlijk anders zullen zijn.
Ten slotte is het duidelijker als je kortere zinnen gebruikt en ze indien mogelijk actief (“ik doe het”) in plaats van passief (“het is gedaan”) maakt.
Leer wat Italiaans
Veel universiteiten en privé-taalscholen in Italië bieden korte cursussen Italiaans aan voor buitenlanders van twee weken tot drie maanden. Cursussen behandelen zowel de Italiaanse taal als cultuur, variërend van Etruskische geschiedenis tot hedendaagse Italiaanse literatuur en kunst. Florence heeft zo’n vijfentwintig vreemdetalenscholen die Italiaans onderwijzen, en er zijn twee door de staat gefinancierde organisaties, de Università Italiana per Stranieri in Perugia en de Scuola Lingue e Cultura per Stranieri in Siena. Studiebeurzen zijn mogelijk beschikbaar en het is de moeite waard om navraag te doen bij het Italiaanse consulaat of het Italiaans Cultureel Instituut. Perugia en Siena geven het hele jaar door cursussen, net als particuliere taalscholen. Universiteiten bieden doorgaans alleen cursussen aan tijdens de zomervakantie.
CONVERSATIE
De communicatie die er echt toe doet voor Italianen is face-to-face. Conversazione betekende oorspronkelijk omgaan met anderen, en het is hier dat de Italianen uitblinken. Ze zullen er alles aan doen om je bij een gesprek te betrekken, en elke stad heeft zijn piazza, dat in wezen een ruimte is voor een gesprek. Stare insieme (samen zijn) is belangrijk voor Italianen omdat het een kans geeft om grieven te uiten, gevoelens te uiten en opflakkeringen onschadelijk te maken. Zelfs op het strand, waar de Britten en de Amerikanen kilometers zullen lopen om een eenzame baai te vinden, zullen de Italianen in goed nabuurschap ligstoel tot ligstoel verdringen.
Een nieuwe plek voor conversazione worden geboden door de tv-talkshows, die buitengewoon populair zijn en uren duren.
Lichaamstaal
Een leuke manier om de tijd door te brengen is om in een café te zitten en Italianen te zien praten. Ze praten met hun handen en hun gebaren kunnen heel expressief zijn, vooral in Napels en het zuiden.
Iemand die het oneens is, kan zijn vingers naar boven strijken onder de kin, met de handpalm naar beneden, en ze dan naar voren duwen.
Bij een voetbalwedstrijd kun je mensen zien die hun hand naar de scheidsrechter wijzen met de “pink” en wijsvinger naar buiten en de andere vingers en duim naar binnen, handpalm naar beneden. Dit betekent dat de toeschouwers het oneens zijn met de scheidsrechter. Als de handpalm in hetzelfde gebaar naar boven wordt gedraaid, weet je dat ze iets obsceens tegen de scheidsrechter zeggen.
Groeten en vormen van adres
Ondanks zijn charme en openheid is Italië een vrij formele samenleving. Italiaans heeft de formele “u” (Lei) en de informele “u” (tu). U moet op formele voorwaarden blijven totdat u wordt uitgenodigd om voornamen te gebruiken, hoewel dit niet van toepassing is wanneer u met kinderen, tieners of jonge volwassenen bent, of in een informele omgeving. Als gast wordt u altijd als eerste voorgesteld.
Handen schudden is een fysieke aangelegenheid. De handen worden warm geschud en met de andere hand kan uw arm worden vastgepakt. Vrienden en mannelijke familieleden zullen elkaar vaak omhelzen of elkaar op de rug slaan als begroeting, en vrouwen (en soms mannen) kussen op beide wangen. Op een grote bijeenkomst wordt het acceptabel geacht om naar iemand toe te gaan, elkaar de hand te schudden en jezelf voor te stellen.
Onderwerpen van gesprek
De meeste Italianen zijn zeer beschaafde mensen en praten graag over kunst, architectuur en monumenten, vooral in hun omgeving. Lokaal eten en wijn zijn populaire onderwerpen, en sport is erg belangrijk. Behandel voetbal niet lichtvaardig – het wordt door veel Italianen serieus genomen. Familie, lokale landschappen, vakanties en films zijn andere favoriete gespreksonderwerpen.
Zoals eerder vermeld, zijn Italianen weliswaar vaak kritisch over de dingen in hun land, maar stellen ze het niet op prijs als buitenlanders hen bekritiseren. Religie, politiek en de Tweede Wereldoorlog zijn verboden terrein en seksueel expliciete grappen worden meestal niet uitgewisseld in gemengd gezelschap.
SOCIALE MEDIA
Je zou je kunnen afvragen hoe een land dat gewend was aan persoonlijk contact, conversatie en tactiele lichaamstaal zich zou aanpassen aan het gebruik van sociale media. Het antwoord is zeer positief. Volgens handelsschattingen is 59 procent van de Italianen actief op sociale media, met elk gemiddeld zeven accounts. Dit betekent dat ongeveer driekwart van de gebruikers van sociale media minstens één keer per maand een socialemedianetwerk gebruikt.
Volgens Statista, 2018, is Facebook het populairste socialemediaplatform met 94 procent van de gebruikers, gevolgd door YouTube met 57,8 procent en Instagram met 46,1 procent. De populariteit van sociale media betekent dat ongeveer 35 miljoen op een totale bevolking van meer dan 60 miljoen mensen Facebook gebruiken. Ondanks de dominantie van de ‘big guns’ winnen ook kleinere social media platforms aan populariteit.
Twitter was met 23,8 procent veel minder populair (Statista Research Department, 2019). YouTube is echter enorm populair en sites zoals Pinterest zijn volgens Wordbank snel in populariteit gegroeid van 1,9 miljoen gebruikers in 2014 tot 6,5 miljoen in 2018.
DE MEDIA
Kranten en tijdschriften
Italianen zijn niet zulke enthousiaste krantenlezers als de Britten of de Noord-Amerikanen, en het lezerspubliek is in het noorden groter dan in het zuiden. Kranten worden regionaal gepubliceerd, maar sommige hebben een landelijke oplage. Alle kranten hebben politieke voorkeuren en het is handig om hiervan op de hoogte te zijn.
De bestverkochte kranten van Italië zijn Repubblica, gepubliceerd in Rome en met centrumlinkse opvattingen; de in Milaan gevestigde Corriere della Sera, met centrumrechtse standpunten en een Engels gedeelte; en Italy Daily, dat meer centristisch is. L’Unità, de communistische krant van Italië, is ook invloedrijk, hoewel minder gelezen. Een aantal regionale kranten zijn ook belangrijk, zoals La Nazione (Florence), La Stampa (Turijn), Il Tempo en Il Messaggero (Rome), Il Secolo X1X (Genua) en La Sicilia (Catania). Het belangrijkste Italiaanse nieuwsmagazine is L’Espresso.
Italië heeft geen kleine tabloidkranten, maar de gespecialiseerde sportkranten Corriere dello Sport en La Gazzetta dello Sport hebben een breed lezerspubliek. Roddelbladen als Oggi (Today) en Gente (People) zijn erg populair. Hier vind je de paparazzi-foto’s.
In de grote steden zijn meerdere Engelstalige tijdschriften verkrijgbaar. U kunt in uw hotel om Time Out Rome (maandelijks), Where Rome (maandelijks) of A Guest in Milan (maandelijks) vragen, hoewel deze meestal vroeg op de dag opraken.
Nieuwsdealers zijn zeldzaam in Italië. In plaats daarvan zijn er door de staat gerunde kiosken (edicole) overal in de steden. Hier kochten Italianen vroeger de populaire weekbladen voor deelwerk met cd-roms of video’s over allerlei onderwerpen.
De internationale pers is goed vertegenwoordigd in Italië. De International New York Times is een van de meest populaire kranten. Ook het wekelijkse nieuwsmagazine The Economist wordt veel gelezen.
Radio en TV
Het eerste dat u moet weten over Italiaanse tv is dat het werkt op het PAL-systeem en mogelijk niet compatibel is met systemen buiten Europa. De tweede is dat de Italiaanse tv in 2012 digitaal werd, waardoor het aantal gratis terrestrische tv-zenders enorm toenam. Het derde punt is dat de meeste uitzendingen in het Italiaans zijn. Engelstalige toegangskanalen zijn moeilijk te vinden. Het staatstelevisie- en radionetwerk is RAI, maar het particuliere Mediaset-netwerk (Rete 4, Canale 5 en Italia 1), dat eigendom is van voormalig premier Silvio Berlusconi, is buitengewoon machtig.
Als je in Italië woont of onroerend goed bezit en een tv of radio hebt, moet je een licentiebelasting voor tv en radio betalen (canone rai), zelfs als je geen toegang hebt tot binnenlandse uitzendingen. Zelfs in een gemeubileerd appartement, als het een tv heeft, moet je de licentiekosten betalen. Haal het formulier op bij het Italiaanse postkantoor en je hebt een belastingcode (codice fiscale) nodig om toe te passen. De RAI-website heeft details in het Engels (www.rai.it).
Probeer voor Italiaanse en internationale commerciële muziekzenders Radio Italia, Radio Globo of Radio DJ. Voor Engelstalige radio en tv is de BBC World Service de grootste internationale omroeporganisatie ter wereld. Het exploiteert ook de satellietabonnementsdienst BBC World TV. Ga voor programmaschema’s voor BBC World Service-radio naar www.bbc.co.uk/worldservice.
Andere internationale diensten zijn mogelijk ook beschikbaar, met name Eurosport, CNN, France 24, Russia Today en de Amerikaanse zenders CBS, NBC en Bloomberg, afhankelijk van de beschikbaarheid via uw hotel of satellietnetwerk.
Als je toegang hebt tot satelliet-tv in Italië, kun je BBC 1, 2, 3 en 4 ontvangen, en ook Radio Canada, Radio Australia en Voice of America. Ga naar www.bbc.co.uk om BBC-programma’s online te bekijken.
Televisie
Na de Portugezen en de Britten kijken Italianen meer tv dan enig ander Europees land (gemiddeld ongeveer vier uur per dag). Uit enquêtes blijkt dat 90 procent van de Italianen elke dag wat tv kijkt en dat de meesten hun nieuws van de televisie ontvangen.
Er is weinig of geen kabel-tv in Italië, maar er wordt veel gebruik gemaakt van satelliet-tv (zie hieronder) van de Astra-satelliet. Geïmporteerde programma’s worden in het Italiaans nagesynchroniseerd. Gewelddadige of seksueel expliciete programma’s mogen niet worden vertoond tussen 7.00 uur en 22.30 uur – het waren de Italianen die pionierden met de ‘geweldchip’ die gewelddadige programma’s filtert wanneer kinderen kijken.
Tot 1976 was alle tv staatseigendom en werd ze gecensureerd door de kerk. Sinds de deregulering heeft Italië echter zes hoofdstations en honderden lokale stations verworven. Van de zes belangrijkste terrestrische zenders worden er drie beheerd door de staat: Rai 1, Rai 2 en Rai 3. De staatszenders beheersen ongeveer de helft van het reguliere kijkerspubliek.
De belangrijkste commerciële zenders – Italia 1, Rete 4 en Canale 5 – zijn eigendom van Silvio Berlusconi via zijn Mediaset-bedrijf en beheersen ongeveer 50 procent van het kijkerspubliek. De overige 10 procent van het publiek kijkt naar programma’s van de ongeveer negenhonderd lokale tv-stations.
Italiaanse tv staat niet bekend om de kwaliteit van de programmering. Het belangrijkste probleem is echter dat in een land waar tv de belangrijkste opinievormer is, de hele particuliere sector in handen is geweest van één persoon, die ook de leider is van een politieke partij.
Satelliet TV
Betaal-tv is erg populair in Italië, met meer dan een miljoen abonnees. Het voordeel van betaal-tv en satelliet-tv is dat ze veel ruimere toegang bieden tot Engelstalige programma’s. Met de doppio-audiotrack kun je de originele Engelstalige soundtrack oproepen. U kunt ook BBC World TV en andere Engelstalige zenders zoals CNN ontvangen.
TV-systemen
Standaard PAL-, NTSC- en SECAM-video’s werken niet in Italië, dat het PAL-BG-systeem gebruikt. Het is het beste om geen tv of video in Italië te importeren, maar lokaal een multistandaardsysteem te kopen. Italië is een Zone 2 dvd-gebied, dus Amerikaanse Zone 1-dvd’s kunnen alleen worden bekeken op een multistandaard dvd-speler.
HET INTERNET
Internettoegang is beschikbaar in steden en stedelijke gebieden, maar in kleinere steden en op het platteland kunnen er nog steeds verbindingsproblemen zijn. De dienst wordt beheerd door Telecom Italia (Alice), maar er zijn ook een aantal onafhankelijke providers zoals Libero, Tiscali en Fastweb. De breedbanddienst van Italia Telecom, “Alice ADSL”, is een van de meest populaire serviceproviders in het land.
De meeste hotels en zelfs huisjes hebben gratis Wi-Fi-toegang, maar als dat niet het geval is, is een kenmerk van Italiaanse steden het aantal internetcafés en bars die internettoegang bieden. U kunt uw dichtstbijzijnde vinden door naar de Internet Café Directory te gaan.
Mobiele telefoons kunnen ook toegang tot internet bieden, maar alleen als er een signaal kan worden verkregen. De meeste internetgebruikers in Italië hebben de neiging om toegang te krijgen door een mobiele telefoon aan te sluiten op hun laptop (de mobiel heeft een internetverbinding). Dit kan echter een dure procedure zijn gezien de mogelijkheid van extra kosten, aldus JustLanded.com.
Waarnemers wijzen op het belang van video in Italiaanse advertenties en van YouTube als een populair platform voor het zoeken naar nieuwe producten of merken. Er zijn ook specifiek Italiaans georiënteerde lokale sociale-mediaplatforms beschikbaar, zoals Italylink of Vinix (voor gebruikers die geïnteresseerd zijn in Italiaans eten en wijn).
Voor Italianen is, zoals we hebben gezien, contact houden met familie en vrienden een essentieel onderdeel van het dagelijks leven. Tablets, smartphones en laptops zijn alomtegenwoordig onder jongeren, die Facebook, Instagram en Twitter gebruiken om hun persoonlijke en sociale leven te organiseren.
TELEFOONS
Het Italiaanse staatstelefoonbedrijf is Telecom Italia, maar er zijn nu andere leveranciers op de markt, met name Tiscali, Vodafone, Wind3 en Tim. Alle grote steden hebben een Telecom Italia-kantoor, dat verantwoordelijk is voor de aanleg en het onderhoud van telefoonlijnen. Telecom Italia is het eerste aanspreekpunt als u een nieuwe telefoonlijn laat installeren of de naam van de abonnee wijzigt, maar de telefoon zelf kan door een ander bedrijf worden geleverd.
Netnummers
In de meeste landen beginnen netnummers met een (0) en als u vanuit het buitenland belt, laat u de nul weg. In Italië doe je dat niet. Dus als u bijvoorbeeld een nummer in Florence belt, dat is 00 39 (0)55…, moet u 00 39 055 kiezen, gevolgd door het abonneenummer. Als u het vergeet, zal een opgenomen bericht u eraan herinneren, in het Italiaans.
Voor alle oproepen, zelfs lokale binnen het gebied van waaruit u belt, moet het netnummer worden ingevoerd. Uitbellen is veel eenvoudiger: gewoon 00 en de landcode.
Veel Italianen hebben mobiele apparaten. Om iemand op zijn mobiele telefoon te bellen, moet u altijd het netnummer voor het nummer kiezen, zelfs als u zich in de buurt bevindt.
De telefoon opnemen
Het Italiaans heeft een universele begroeting voor het beantwoorden van de telefoon: “Pronto”. Als u een bericht op het antwoordapparaat hoort, is dit waarschijnlijk zoiets als “We zijn tijdelijk afwezig”. Geen enkele Italiaan zal je laten weten dat ze drie weken zijn weggeweest, omdat het zou worden beschouwd als een uitnodiging aan inbrekers.
Openbare telefoons gebruiken
Dit kan lastig zijn, aangezien openbare betaaltelefoons vaak defect zijn. U moet een telefoonkaart (carta/scheda/tessera telefonica) kopen bij een tabacchi (eerst de gemarkeerde hoek afscheuren).
Als je een vaste lijn nodig hebt, ga dan naar een van de vele telefooncentrales die in de steden zijn ontstaan. Op het platteland hebben bars of restaurants misschien nog een telefono fisso (vaste telefoon), maar tegenwoordig heeft 98 procent van de Italianen een mobiele telefoon, die je kunt lenen als je die nodig hebt.
Op het platteland hebben sommige huizen een telefoonsymbool dat betekent dat ze geautoriseerd zijn als openbare telefoondienstverleners.
Een telefoonnummer zoeken
Telecom Italia publiceert telefoongidsen in twee formaten, Paginebianche (Witgids) voor persoonlijke nummers en Paginegialle (Gele Gids) voor bedrijven. U kunt ze ook op internet raadplegen op www.paginegialle.it en www.paginebianche.it.
Een Engelse Gouden Gids-service is beschikbaar voor grote steden op www.englishyellowpages.it. Telefoongidsvragen in Italië zijn toegankelijk door 12 te kiezen, maar de procedure is geautomatiseerd en u moet wachten op een menselijke stem. Er is geen Engelstalige inlichtingendienst.
Spoedgevallen
Het algemene alarmnummer van Italië is 113. Lokale operators spreken alleen Italiaans, maar er is een vertaalservice naar het Engels beschikbaar op 170.
MAIL
De PT (Poste e Telecomunicazioni) is een naamloze vennootschap met een overheidsbelang van 75 procent. De postdienst in Italië wordt over het algemeen als uiterst onbetrouwbaar beschouwd en de meeste Italianen gebruiken liever aangetekende post (posta raccomandata) of een particuliere koeriersdienst voor belangrijke zaken. De meest betrouwbare postdienst is van het Vaticaan in Rome, dat al zijn internationale post vanuit Zwitserland verstuurt, dus je krijgt ook interessante Vaticaanse postzegels en een veilige levering! Alle grote koeriersdiensten hebben kantoren in de grote steden. US Mailboxes Inc. heeft nu meerdere franchisenemers in Italië.
Italië heeft een gewone postdienst (posta ordinaria) en een prioritaire dienst (posta prioritaria). Posta prioritaria garandeert levering binnen Italië op de volgende werkdag en binnen drie tot vier dagen binnen de EU. Voor buitenlandse bestemmingen heeft u een gouden prioriteitsstempel en een luchtpoststicker nodig. Er is ook een Postacelere-expressdienst beschikbaar in de hoofdpostkantoren. Zorg ervoor dat u voor alles wat belangrijk is, een bewijs van verzending ontvangt.
Ansichtkaarten en brieven (als ze aankomen) zullen binnen Italië drie tot zeven dagen duren en binnen Europa vier tot tien dagen. Reken ten minste een week voor luchtpostbrieven naar Noord-Amerika; voor Australië en Nieuw-Zeeland, twee weken.
De beste plaats om postzegels te kopen is in een tabacchi (gemarkeerd met een zwart T-teken). Postzegels (francobolli) worden los verkocht, niet in boekjes. De officiële identificatiekleur van het postkantoor is rood, hoewel documentatie vaak in blauw wordt gedaan. Er is meestal maar één ophaling per dag.
Postkantoren hebben het erg druk en hebben verschillende vensters voor verschillende diensten, dus zorg ervoor dat u in de juiste rij staat. Postkantoren behandelen telegrammen, faxen, telexen, het wisselen van vreemde valuta, geldtransfers, rekeningen van nutsbedrijven, wegenbelasting en tv-licenties. Je kunt de bollo voor de auto kopen in het postkantoor. Ze betalen ook staatspensioenen en handelen in loten. Tenzij uw bedrijf specifiek een postkantoor nodig heeft of u voldoende tijd heeft, kunt u beter postzegels in een tabacchi kopen en in een brievenbus doen. De hoofdpostkantoren zijn doordeweeks de hele dag open, maar sluiten om 13:00 uur. op zaterdagen.
E-mail verzenden naar Italië
Italiaanse adressen hebben een vijfcijferige postcode of CAP (codice di avviamento postale). Het is belangrijk om dit goed te doen om de levering te garanderen. U vindt de postcodegegevens op www.poste.it.
Dit is de normale manier om een Italiaans adres te schrijven:
Maggiore Paolo
(achternaam gevolgd door voornaam)
Via Marghera, 2
1-10234 Turijn
Italië
CONCLUSIE
Italië is, zoals we hebben gezien, een land van tegenstellingen, een combinatie van conformiteit en anarchie, bureaucratie en ontduiking, extreme rijkdom en grote armoede, schandaal en religie. Een schrijver heeft het glanzende oppervlak van Italië vergeleken met zijn „donkere hart”.
En toch wat Italië en de Italianen op de been houdt, is de overtuiging dat het vooral gaat om loyaliteit aan familie en goede vrienden, en dat met tijd en begrip alles kan worden opgelost. Het is alleen een kwestie van de weg vinden. Deze vloeibaarheid maakt het leven in Italië buitengewoon aantrekkelijk, zelfs verleidelijk, voor buitenlanders, hoewel het voor inwoners en zakenmensen frustrerend kan zijn.
Het moderne Italië wordt geconfronteerd met werkloosheid, immigratie (vooral uit Afrika en het Midden-Oosten), milieuvervuiling, stijgende huisvestingskosten en misdaad, en de sociale gevolgen van economische hervormingen. Het heeft echter politiek extremisme overwonnen en een zekere mate van regeringsstabiliteit bereikt, en is een van de belangrijkste handhavers en begunstigden van de EU en de euro.
Italië heeft een van de grootste economieën ter wereld en is een krachtpatser van vindingrijkheid en creativiteit in de voedsel-, mode-, design- en auto-industrie. De grootste troef is echter het vitale, hartelijke en inventieve Italiaanse volk, wiens bijdrage aan de westerse beschaving niet kan worden overschat.